Πολλές φορές λέμε..

​

Το ζυμάρι "μπήκε", το γάλα έπηξε, το γλύκισμα μας "ψήλωσε", χρησιμοποιώ "μαγιά", η ζύμωση σταμάτησε, η κοπριά "χωνεύτηκε", το κόμποστ πάει καλά, το ανοσοποιητικό μου είναι πεσμένο, κλπ.

​

Πόσοι απο μας, αλήθεια, ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από αυτές τις φράσεις;

Πόσοι από μάς αλήθεια ξέρουμε τι είναι αυτό που κάνει το ζυμάρι να "μπεΪ" και την κοπριά να χωνευτεί; Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Σε πόσους από μας, πάει το μυαλό του στα μικρόβια όταν λέμε αυτές τις φράσεις;

Πόσοι από μας ξέρουμε πως όλα αυτά είναι δουλειές δικές τους;

Ελάχιστοι μάλλον.

​

Ακόμα και οι "ειδικοί", που θα πρέπει να γνωρίζουν, όταν καλούνται να εξηγήσουν τις διαδικασίες που κρύβονται πίσω απο αυτές τις λαϊκές και καθημερινές εκφράσεις, αναφέρονται στα βακτήρια και τους μύκητες με ένα τρόπο ρηχό και επιφανειακό ή αναφέρονται στους μεταβολίτες (αποτελέσματα του μεταβολισμου) των μικροοργανισμών χωρίς να αναφέρουν τους ιδιους τους μικροοργανισμούς που τους παράγουν. 

​

Αυτό είναι τουλάχιστον άδικο για αυτούς που κινούν τα νήματα για να φάμε ψωμί, τυρί, να πιούμε κρασί και μπύρα ή να διατηρούμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα σε ψηλά επίπεδα.

Η δε προσφορά τους στο γενικότερο περιβάλλον που ντύνει τον πλανήτη αυτό, είναι ανεκτίμητη.

​

Ο κόσμος των ΩΦΕΛΙΜΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ, είναι σίγουρα το πιό αδικημένο και παραγκωνισμένο κομμάτι αυτού του απίστευτα αξιοθαύμαστου και μυριοπρόσωπου φαινομένου που λέγεται Ζωή, τουλάχιστον σε αυτό το "βιολογικό" επίπεδο που βρισκόμαστε, πρός το παρών.

​

Οταν όμως λέμε, κόλλησα γρίπη, μολύνθηκα, εχω μιά λοίμωξη κλπ, το ξέρουμε πολύ καλά πως αυτό ωφείλεται στα μικρόβια και τρέχουμε να "αποστειρωθούμε" ή να "απολυμανθούμε" ή ξέρω 'γω τι άλλο.

​

Οταν αναφερόμαστε στα "μικρόβια", τα ωφέλιμα μικρόβια πάνε θύματα απέναντι στην χρήση αυτής της λέξης "μικρόβιο", που σχεδόν πάντα υπονοεί κάτι το διαβολικό και κακό.

Γι αυτό και συνειδητοποιούμε την ύπαρξη τους μόνο όταν αρρωστήσουμε ή μολυνθούμε.

​

"Μικρόβιο" σημαίνει απλά, ένας μικρός οργανισμός, κατά το πλείστον μονοκύτταρος, αόρατος με γυμνό μάτι, στον οποίο όμως μπορεί και να χρωστάμε πολλά για τις υπηρεσίες του και να ωφείλουμε τα μέγιστα για την προσφορά τους στη Ζωή.

 

Ισως γι αυτή την άγνοια και την μικροβιοφοβία που έχει εμφυτευτεί και διακατέχει την συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων, να ζούμε μαζί τους και να τους χρησιμοποιούμε μάλιστα, χωρίς να το γνωρίζουμε.

​

Είναι καλά γνωστό αυτό που λέγεται για τις μέλισσες, πως αν καμιά φορά φανταστούμε πως εξαφανίζονται από προσώπου γης, η ζωή θα σταματήσει να υπάρχει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Αν φανταστούμε το ίδιο για τα βακτήρια, τους μύκητες, τα φύκη και τα άλλα ωφέλιμα μικρόβια, τα πάντα θα καταρεύσουν μέσα σε λίγες μέρες, αν όχι ώρες..